سخت است توافقی صورت پذیرد...! چرا ؟
قطار مذاکرات هسته ای ایران و غرب از یک دهه ی پیش ( مهر ماه 82 )،از سعد آباد تهران
شروع به حرکت و پس از طی مسیرهای پر پیچ و خم و گردنه های صعب العبور برای توقفی
موقت،اکنون به لوزان سوئیس رسیده است.
توقفی که همگان ،از مسافران (مسئولین و طرفین حاضر در مذاکرات) گرفته،تا منتظران خسته دل
و چشم به راهٍ مسافران ( مردم ایران و دنیا ) در ایستگاه ، نسبت به پایان خوش آن خوشبین
هستند و امید به توقف همیشگی و ابدی آن دارند. تا بتوانند سوغات و ره آورد این سفر نسبتأ
طولانی و پر ملال را که همانا توافقی جامع است به چشم ببینند و از پی آن حلاوت این سوغاتی
خاطره انگیز را به کام خود بچشانند.
اما افسوس و هزار آه !!!
که این بار نیز علی رغم میل باطنی همه ی دنیا،احتمالأ نه توقفی صورت خواهد گرفت و نه مسافری
پیاده و نه منتظری بقچه ی سوغاتی را خواهد گشود!!!
چرا ؟؟؟
سخت است ... چون...
چون کمی آنسوی تر و عقب تر از ایستگاه ، کودکانی بازیگوش با دامنی پر از سنگ و هوسی
شیطنت آمیز،رسیدن قطار را کشیک می کشند تا به محض عبور به آن سنگ پرانی کنند و از
مسیر خارج نمایند.
و چنین خواهد شد و چنین خواهند کرد این کودکان بازیگوش !
کودکان کنگره ...
آری ! این کودکان باز مانده از رشد و منطق،در واقع همان غول های گردن کلفت جهالت و عداوت
و لجاجت هستند که جمعشان در کنگره ی آمریکا جمع است. ( مجلس نمایندگان و سنا ).
همان جنگ طلبان ، همان قدرت طلبان ، همان لجوج ها ، همان صاحبان آمریکا !
همانها که زمین را در سکوت و آرامش نمی توانند ببینند !
پس خوش بینانه است که اگر فکر کنیم توافقی صورت خواهد گرفت،که منجر به لغو تحریم ها شود!
باید گفت این اتفاق متأسفانه این بار نیز نخواهد افتاد !
چرا ؟
به خاطر حضور این کودکان !
و اما ...
آنچه به خاطر حضور این کودکان مانع کار است :
1 - دشوار ترین تحریم هایی که تاکنون توسط آمریکا علیه ایران صورت گرفته را همین کودکان
کنگره (مجلس نمایندگان و سنا ) تصویب کرده اند. پس ساده انگارانه است که بگوییم لغو آن
نیاز به تصویب و اجازه ی آنها ندارد.( اینکه گفته می شود در این مورد نیازی به تصویب آنها نیست،
شوخی هایی ست که باراک با ما می کند. او همیشه از این شوخی ها می کند. ).
2 - هیج توافقی در این خصوص و این پرونده ی مهم بدون تصویب و اجازه ی مجلس نمایندگان و سنا
صورت نمی پذیرد ! ( درک این موضوع بسیار ساده است! آیا ما حاضریم تصمیم در موضوعی به این
مهمی را بدون گذشتن تصویب آن از مجلس محترم مان بپذیریم؟ یقینأ نه! آنجا هم همینطور است! ).
3 - مثل روز روشن است که کنگره هیچ توافقی را که در آن بوی لغو تحریم های ایران به مشام
برسد عملأ تصویب نخواهند کرد. پس اگر هم احیانأ توافقی را به غیر از این موضوع ( لغو تحریم ها )
تصویب کنند،برای ما معنای توافق نخواهد داشت. چرا که توافق برای ما یعنی لغو یکباره ی همه ی
تحریم ها و لا غیر !
4 - یادمان هست که توافق نهایی تقریبأ در ژنو صورت پذیرفته بود،اما کِری با یک تماس تلفنی به
منظور هماهنگی با مرکز،زیر همه چیز زد .( مرکز برای تیم آمریکایی ظاهرأ دولت،اما عملأ همان
کنگره بوده و هست ).
5 - انرژی هسته ای یا کارخانه ی شکلات سازی ! برای آنها هیچ فرقی نمی کند !
دیوار حاشا بلند است.آنها بهانه جویند و بهانه های دیگری را برای تداوم تحریم ها عَلَم خواهند کرد.
مثلأ حقوق بشر ، حقوق شهروندی ، دست یابی ایران به نسل جدیدی از سلاح های دور برد نظیر
موشک های بالستیک و قاره پیما ، و و و ... ( اصلأ چرا اینقدر صغری و کبری بچینیم،آنها اینقدر پر رو
هستند که اگر بهانه کنند که چرا ما نفس می کشیم،به همین بهانه هم به خود حق می دهند
که ما را تحریم بکنند .).
6 - کلمه ی (تدریجی) کلیدی ترین و تفسیر پذیرترین واژه ایست که زیرکانه به منظور شیطنت های
احتمالی و یا شاید قطعی آینده در بیانیه ی مطبوعاتی سوئیس بکار رفته است که قطعأ بعنوان
دستاویزی ، آمریکایی ها و هم پیمانان غربی اش منافقانه و ابلیس وار از آن بهره برداری مزوّرانه ای
در مقابل دیپلماسی لبخند و صادقانه ی ما خواهند کرد .
7 - و چندین و چند مورد دیگر از این دست موارد ...
با همه ی این تفاسیر با یک باز بینی خیلی ساده از نقطه ی صفر تا صد این ماجرا و تمام
کش و قوس ها و فراز و نشیب های این چند ساله می توان دریافت که مشکل تحریم ها و
بهانه جویی های آنها تنها مسأله ی هسته ای نیست !
فلذا می شود گفت :« عملأ هیچ توافقی صورت نخواهد گرفت ! هر چند نام آن را توافق بگذاریم !».
درد آور است اگر فکر نکنیم که چرا ؟
چرا ؟؟؟
ما برای رفع تحریم ها ، گیس خود را فقط به پرونده ی هسته ای گره زده ایم ؟؟؟
